حجتالاسلام محسنی اژهای، رییس قوهقضاییه، در نشست شورای عالی قوه قضاییه، 30 بهمنماه، از شناسایی و انتقال اموال بابک زنجانی به کشور خبر داد و اظهار کرد: بنا بر کارشناسیهای اولیه صورت گرفته، این اموال، کفافِ بدهیها و خسارتهای او، خواهد بود.
یک روز پس از اعلام این خبر، محمدرضا فرزین، رئیسکل بانک مرکزی، نیز اموال بازگردانده شده بابک زنجانی را، داراییهای ارزی خواند و اعلام کرد که این اموال، کامل به خزانه بانک مرکزی منتقل شد.
اتهامات بابک زنجانی
نام بابک زنجانی، میلیاردری که مدیرعامل گروه سورینت و صاحب بزرگترین شرکت خوشهای ایرانی بود، اولین بار در دوران ریاست جمهوری محمود احمدینژاد، در جریان فعالیتهای کلان مالی مرتبط با دور زدن تحریمهای بینالمللی و فساد اقتصادی بر سر زبانها افتاد.
در پی شکایت شرکت ملی نفت در ۹ دی ۱۳۹۲ از بابک زنجانی، او بازداشت شد. طبق کیفرخواست صادره از سوی دادسرای عمومی و انقلاب تهران، اتهامات بابک زنجانی عبارت بود از افساد فیالارض از طریق اخلال در نظام اقتصادی کشور، کلاهبرداری از شرکت ملی نفت، بانک مسکن و تامین اجتماعی، پولشویی، جعل 24 فقره اسناد بانکی و صورت حسابهای بانکی، جعل حوالههای ارزی، جعل دستور انتقال بین بانکها.
پس از برگزاری ۲۶ جلسه رسیدگی به پرونده متهمان نفتی در شعبه ۱۵ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی صلواتی، حجت الاسلام محسنی اژهای در ۱۶ اسفند سال ۹۴ اعلام کرد که دادگاه بدوی بابک زنجانی و دو متهم دیگر این پرونده را مفسدفیالارض تشخیص داده و به اعدام محکوم کرد و علاوه بر اعدام، متهمان را به رد مال شاکی و شرکت ملی نفت ایران و جزای نقدی یک چهارم پولشویی محکوم کرده است.
حجت الاسلام محسنی اژهای، سخنگوی وقت قوه قضائیه، در ۱۶ اسفند ۹۴ در نشست خبری از محکومیت او و دو نفر دیگر به اعدام به اضافه رد مال به شرکت ملی نفت ایران خبر داد. اتهام او نیز انتقال پولهای شرکت ملی نفت ایران به تجارت کلان و پولشویی کردن بود. دیوان عالی نیز در آذر ۱۳۹۵ در واکنش به اعتراض زنجانی به حکم اعدامش، رای صادره دادگاه را تایید کرد؛ با این قید که اگر تمامی اموال را مسترد کند، میتواند از ارفاق ماده ۱۱۴ قانون مجازات اسلامی بهرمند شود.
عصر ایران در گزارشی نوشت: «حکم اعدام زنجانی در ۱۳ آذر سال بعد (۱۳۹۵) تائید شد، ولی اعدام او ۲.۷ میلیارد دلار پول را زنده نمیکرد. بنابراین؛ ترجیح دادند اعدام نشود تا پولها را برگرداند.»