این دو حزب به ترتیب، ۷۵ و ۵۴ کرسی را به دست آورده‌اند و به همراه متحدانشان، کلاً ۱۵۰ کرسی را در مجلس سفلای پاکستان اشغال کرده‌اند. برای تشکیل دولت، ۱۳۴ رای از مجموع ۲۶۶ کرسی نیاز است.
حزب «تحریک انصاف» پاکستان به رهبری «عمران خان»، نخست‌وزیر سابق این کشور، در ائتلافی که دولت آینده را شکل می‌دهد، سهمی ندارد. این در حالی است که این حزب ۹۳ کرسی به دست آورده که بیش از هر حزب دیگر است. با اینکه در ابتدا، این حزب مدعی تشکیل دولت بود حالا قرار است که در موقعیت اپوزیسیون بنشیند.
طبیعتا این حزب می‌بایست با یکی از دو حزب «مسلم‌لیگ» یا «حزب مردم»، ائتلاف می‌کرد، اما فعلاً عمده انرژی خود را بر زیرسئوال‌بردن کمیسیون انتخابات متمرکز کرده است؛ جایی که مدعی است تلاش کرده از پیروزی کاندیدا‌های این حزب جلوگیری کند
حزب تحریک انصاف مدعی است اگر تقلب نمی‌شد، ۱۸۰ کرسی به دست می‌آورد. شواهد این ادعا کم نیستند. در هفته گذشته یکی از کارگزاران انتخابات در شهر راولپندی استعفا داد و هم‌زمان اعتراف کرد که نتایج مربوط به ۱۳ کرسی را در این شهر دستکاری کرده است.
تحلیل‌گران نظرات متضادی درباره استراتژی حزب تحریک دارند. برخی می‌گویند حزب تحریک با این کار خود را در سیاست پاکستان منزوی می‌کند. اما برخی دیگر می‌گویند عمران خان که قبلاً با اتئلاف، نخست‌وزیر بوده تجربه تلخی از این موضوع دارد و استیضاح او توسط متحدانش اعتماد او به سایر احزاب سیاسی پاکستانی را ضعیف کرده است.
به‌علاوه استراتژی حزب تحریک آن است که خود را «بیرونیِ سیستم» نشان دهد و بنابراین خود را مخالف دو حزب سنتی پاکستان یعنی مسلم‌لیگ و حزب مردم معرفی می‌کند. یک تحلیل‌گر ساکن اسلام‌آباد به الجزیره گفته «اگر عنصر مخالفت با این دو حزب را از حزب تحریک بگیریم، دیگر دلیلی برای بودن آن وجود ندارد.»
بنابراین استراتژی حزب تحریک آن است که با احزاب کوچکتر وارد ائتلاف شود. در این زمینه مشکلات جدی وجود دارد. اول اینکه خود حزب تحریک به صورت حزبی در انتخابات وارد نشده در صورتی که انتخابات در پاکستان حزبی است. مشکل دیگر پیوستن اعضای این حزب به حزب کوچک شورای اتحاد سنی است. این حزب هم قبل از انتخابات فهرست انتخاباتی نداده است و کمیسیون انتخابات می‌تواند جلوی حضور اعضای حزب تحریک به مجلس را بگیرد. البته نظر قانون اساسی کشور در این زمینه مبهم است.
نتیجه انتخابات نشان دهنده عمق نارضایتی عمومی در پاکستان از دخالت ارتش در سیاست و امور دولتی و همچنین دلسردی از احزاب سیاسی سنتی این کشور است. مردم به حزب عمران خان رای دادند، نه به این دلیل که به نظر آنها ستاره سابق کریکت، سیاستمدار بهتری است، بلکه به این دلیل که او به نماد ایستادگی در برابر سلطه نظامی تبدیل شده است. با این حال زندانی‌پودن عمران خان، مشکلات زیادی برای رهبری این حزب ایجاد می‌کند. خود حزب هم ساختار شکننده‌ای دارد؛ بنابراین با این شرایط احتمالاً حزب تحریک بخواهد به صورت اپوزیسیون فعالیت کند تا اینکه ائتلافی برای تشکیل دولت شکل دهد.
