به گزارش نقش فردا؛ منابع متعدد در باشگاه استقلال می‌گویند مشکل انتخاب سرمربی و جذب بازیکن، نه کمبود بودجه یا گزینه‌ها، که یک «جنگ قدرت» میان مدیران است؛ جنگی که با منفعت مالی همراه است.
اوایل هفته جاری، هواداران استقلال مقابل ساختمان باشگاه تجمع کردند و علیه مدیران، نماینده هلدینگ خلیج فارس، سرمربی تیم ملی و چند رسانه شعار سر دادند. آنها با توجه به فصل ناامیدکننده‌ای که در لیگ پشت سر گذاشتند، انتظار داشتند بعد از اخراج بوژوویچ هرچه سریعتر تکلیف سرمربی خارجی تیم مشخص شود، اما این اتفاق رخ نداده است. مجتبی جباری چند بازی روی نیمکت این تیم نشست و آبی‌ها را قهرمان جام حذفی کرد ولی گویا مدیران استقلال علاقه‌ای به ادامه همکاری با «هشتِ شاکی» ندارند.
در ر‌وز‌های گذشته مدیران استقلال از کلارنس سیدورف هلندی به عنوان مشاور باشگاه رونمایی کردند و تاکید کردند که سیدورف قرار است در انتخاب سرمربی کمک کند؛ به این ترتیب چند روز دیگر زمان خریدند، اما حالا مهلت آنها و صبر هواداران به اتمام رسیده است.
چرا باشگاه باشگاه استقلال در انتخاب سرمربی دست دست می‌کند؟ پاسخ این سوال جنگ قدرت میان مدیران تیم است.
جنگ چهار جبهه درون استقلال
منابع آگاه از داخل باشگاه استقلال می‌گویند مشکل اصلی انتخاب سرمربی نه به پول برمی گردد نه نبود گزینه مناسب. مشکل اصلی این است که هر کدام از مدیران باشگاه در سطوح مختلف از جمله هیئت مدیره باشگاه می‌خواهند انتخاب سرمربی بعدی- که حتما باید خارجی هم باشد- از کانال ایجنت نزدیک به خودش انجام شود.
طبق اطلاعات به دست آمده توسط خبرنگار رویداد۲۴، در حال حاضر درگیری‌ها در باشگاه را می‌توان در چهار دسته خلاصه کرد:
جبهه اول: حامی آوردن فابیو کاریله، سرمربی ۵۱ ساله برزیلی با سابقه مربیگری در تیم‌های کورینتیانس برزیل، الاتحاد عربستان، الوحده امارات و وی‌وارن ناگازاکی ژاپن. کاریله در چند تجربه اخیر خود موفقیتی به دست نیاورده است. رسانه‌ها خبر از نزدیک شدن توافق با کاریله داده‌اند، اما هواداران با حمله به صفحه سرمربی برزیلی و ارسال بیش از ۲۰هزار کامنت منفی، مخالفت خود را با آمدن او به ایران ابراز کردند. کاریله بعد از این اتفاق کامنت گذاری در صفحه اش را غیر فعال کرد.
جبهه دوم: مدیرانی که خواهان بازگرداندن ساپینتو، سرمربی فصل‌های گذشته استقلال، که به دلیل محرومیت چهارماهه، بازگشتش پیچیده است. ساپینتو در فصلی که هدایت آبی پوشان را برعهده داشت در لیگ سوم شد و در فینال جام حذفی به پرسپولیس باخت.
جبهه سوم: گروهی از مدیران باشگاه که بین گزینه‌های هلندی، صرب و حتی ایرانی در مشغول جست و جواند تا بتوانند جای جباری را پر کنند.
جبهه چهارم: مدیران اخراج شده باشگاه استقلال—در راس آنها فردی نزدیک به فدراسیون فوتبال— که از طریق رسانه‌ها به تخریب مدیران فعلی و تحریک هواداران مشغولند.
نام والتر ماتزاری نیز اخیراً به عنوان گزینه احتمالی سرمربیگری استقلال مطرح شده است؛ مشخص نیست این نام به خاطر آرام کردن هواداران عنوان شده یا واقعا مذاکرات با این سرمربی مشهور پیشرفتی داشته است. ماتزاری تاکنون در دو بار به عنوان گزینه اصلی سرمربیگری باشگاه استقلال معرفی شده ولی هر دو بار مذاکرات به نتیجه نرسیده است.
آن‌طور که منابع به خبرنگار رویداد۲۴ می‌گویند، بخش بزرگی از اخبار منفی درباره گزینه‌ها نه تحلیل مستقل رسانه‌ای، بلکه هدایت‌شده توسط گروه‌های مختلف مدیران باشگاه است. این گروه‌ها صرفا علاقمند به آوردن گزینه مورد نظر خود نیستند، بلکه از طریق فعالان رسانه‌ای و صفحات مجازی به تخریب گزینه سایر جبهه‌ها هم دست می‌زنند.
نقش کلیدی تاجرنیا و جویباری
علی نظری جویباری، مدیرعامل باشگاه، در تجمع هواداران معترض استقلال گفت: «من بلدم تیم ببندم.»، اما احتمالا خودش بهتر از هر کسی می‌داند که «بستن» تیم استقلال، چه جذب بازیکن و چه انتخاب سرمربی، تنها به نظر او بستگی ندارد؛ این تصمیم بستگی مستقیمی با پیروزی در جنگ میان جبهه‌ها دارد و باید با نظر افرادی گرفته شود که برای حضور او بر روی کرسی مدیرعاملی استقلال لابی کرده‌اند.
علی تاجرنیا نماینده هلدینگ خلیج فارس در باشگاه استقلال، می‌توانست چهره‌ای باشد که حواشی باشگاه را خاتمه دهد. نماینده سابق تهران در مجلس که توسط محمد دادکان وارد عرصه مدیریتی فوتبال شد، از نزدیکان مسعود پزشکیان است. او به واسطه خدماتش به رئیس جمهور در جریان انتخابات سال گذشته (تاجرنیا رئیس ستاد انتخاباتی پزشکیان در تهران بود)، به هلدینگ خلیج فارس اضافه شد و وظیفه نظارت کلان بر باشگاه استقلال را برعهده گرفت.
با این حال او فعلا در سفر حج به سر می‌برد و در حال حاضر کمترین نقشی در مدیریت باشگاه ندارد. یک منبع آگاه به خبرنگار رویداد ۲۴ گفته «هیئت مدیره باشگاه اصلا او را بازی نمی‌دهند.»
مدیریتی ملوک‌الطوایفی استقلال نه تنها انتخاب سرمربی را به بن‌بست کشانده؛ بلکه حتی در صورت انتخاب نهایی، نوید تنش‌های داخلی بیشتر را می‌دهد.
