استون ادامه می‌دهد: «البته خیلی جوان بودم و با توجه به اینکه فرد خوش‌برخوردی هستم وقتی مضطرب می‌شوم شروع به خندیدن می‌کنم. همزمان شروع کردم به خندیدن و گریه کردن و نمی‌توانستم جلوی خودم را بگیرم، چون واکنشی عصبی بود. نمی‌توانستم، و او هم نمی‌دانست چه کند.
از آن عمل دست برداشت و از دری که پشت میزش قرار داشت خارج شد و من تصور می‌کردم که رفته و نمی‌دانستم چه کنم. همان‌طور عصبی آن‌جا نشسته بودم تا اینکه بالأخره منشی او آمد و من را به بیرون راهنمایی کرد. این آخرین تجربه عجیب من در دوران بازیگری نبود.»
استون می‌گوید اگرچه از عذرخواهی استقبال می‌کند، اما ترجیح می‌دهد کنار آزارگران سابق ننشیند: «هیچ‌وقت کنار من ننشینید، چون اگر یک بار دیگر کنار من بنشینید، در مکان‌های عمومی بلند می‌شوم و می‌گویم: «گفتم کنار من ننشین» بنابراین حرفم را باور کنید.»
