به گزارش نقش فردا به نقل از رویداد۲۴ | مجله تایمز گزارشی منتشر کرده و در آن هشدار داده که به زودی هوش مصنوعی جایگزین نیروی کار انسانی در بسیاری از کسب و کارها خواهد شد. هفته گذشته داریو آمودی، مدیرعامل شرکت Anthropic (یک استارت‌آپ هوش مصنوعی (AI) آمریکایی) هشدار داد که هوش مصنوعی می‌تواند در عرض پنج سال، نیمی از مشاغل ابتدایی در حوزه‌های دفتری را حذف کند. در ماه آوریل، مدیرعامل Fiverr (بازار آنلاین برای خدمات کارمزدی دورکاری) به صراحت اعلام کرد: «هوش مصنوعی به دنبال شغل شماست. حتی به دنبال شغل من هم هست.» حتی پاپ جدید هم درباره پتانسیل چشمگیر هوش مصنوعی برای تغییر شکل اقتصاد هشدار داده است.
چرا همه درباره هوش مصنوعی هشدار می‌دهند؟
هدف اعلام‌شده شرکت‌های بزرگ هوش مصنوعی، ساخت هوش عمومی مصنوعی (AGI) است؛ سیستمی بسیار خودمختار که در اکثر کارهای اقتصادی ارزشمند از انسان‌ها پیشی می‌گیرد.
این فقط شعار نیست—شرکت‌ها بیش از یک تریلیون دلار برای دستیابی به AGI سرمایه‌گذاری می‌کنند. دولت‌ها در سراسر جهان نیز از رقابت برای توسعه این فناوری حمایت می‌کنند.
آنها در مسیر موفقیت هستند. مدل‌های هوش مصنوعی امروزی می‌توانند در بسیاری از آزمون‌های استاندارد به اندازه انسان‌ها امتیاز کسب کنند. آنها در برنامه‌نویسی رقابتی بهتر از اکثر حرفه‌ای‌های برنامه‌نویسی هستند. در پاسخ به سؤالات علمی، همه را به جز برترین کارشناسان شکست می‌دهند.
در نتیجه، رهبران صنعت هوش مصنوعی معتقدند که می‌توانند بین سال‌های ۲۰۲۶ تا ۲۰۳۵ به AGI دست یابند.
در میان شرکت‌های برتر هوش مصنوعی، این نظر تقریباً عمومیت دارد که اکثر مردم، به زودی شغل خود را به خاطر هوش مصنوعی از دست می‌دهندد.هوش مصنوعی عمومی AGI به سراغ همه بخش‌های بازار کار می‌آید. ابتدا به مشاغل دفتری ضربه می‌زند و به زودی، با پیشرفت رباتیک، به کارهای یدی هم می‌رسد.
در دنیای پس از AGI، یک هوش مصنوعی احتمالاً می‌تواند کار شما را بهتر و ارزان‌تر از شما انجام دهد. با وجود اینکه آموزش یک مدل هوش مصنوعی پیشرفته هزینه‌بر است، اجرای نسخه‌های اضافی آن ارزان است و هزینه‌های مرتبط با افزایش سرعت در حال کاهش است.
راه‌حل چیست؟
یکی از راه‌حل‌های پیشنهادی برای دوران بیکاری به دلیل سرعت بالای تکنولوژی، تعیین یک درآمد پایه همگانی (UBI) توسط دولت‌هاست. این راه حل اما به طور چشمگیری نحوه مشارکت شهروندان در جامعه را تغییر می‌دهد، زیرا کار برای اکثر مردم در دموکراسی‌ها، ابزار اصلی چانه‌زنی است. دنیای مدرن ما با یک تبادل ساده حفظ می‌شود: شما برای کسی که پول دارد کار می‌کنید، زیرا شما زمان یا مهارت‌هایی دارید که او ندارد.
اقتصاد به مهارت‌ها و مصرف کارگران وابسته است. از این رو، کارگران در طول تاریخ برای دستمزد‌های بالاتر و هفته‌های کاری ۴۰ ساعته چانه‌زنی‌ها کرده‌اند، زیرا اقتصاد به آنها وابسته است.
با توسعه هوش مصنوعی همگانی، ما در آستانه تغییر، اگر نگوییم قطع کامل، این رابطه هستیم. برای اولین بار در تاریخ بشر، سرمایه ممکن است به طور کامل جایگزین نیروی کار شود. اگر این اتفاق بیفتد، کارگران برای ایجاد ارزش، ضروری نخواهند بود، زیرا ماشین‌ها این کار را بهتر و ارزان‌تر انجام خواهند داد. در نتیجه، شرکت شما برای افزایش سود خود و دولت شما برای درآمد مالیاتی به شما نیاز نخواهد داشت.
نفرین هوش؛ ورژن جدید نفرین نفت
ما ممکن است با چیزی مواجه شویم که آن را «نفرین هوش» می‌نامیم، زمانی که بازیگران قدرتمندی مانند دولت‌ها و شرکت‌ها به سمت توسعه هوش مصنوعی می‌رونذ و در پی آن انگیزه‌های خود را برای سرمایه‌گذاری بر روی مردم از دست می‌دهند.
درست مانند کشورهای غنی از نفت که به «نفرین منابع خدادادی» مبتلا هستند، دولت‌ها نیازی به سرمایه‌گذاری بر روی مردم خود برای حفظ قدرت نخواهند بود. در بدترین سناریو، آنها نیازی به اهمیت دادن به مردم نخواهند داشت، و این کار را هم نمی‌کنند. (به همین دلیل اکثر کشورهای غنی از نفت جهان از جمله در خاورمیانه، با دموکراسی زاویه دارند و دچار چیزی تحت عنوان اقتدارگرایی پاتریمونیالند).
چگونه با خطر هوش مصنوعی مقابله کنیم؟
ما می‌توانیم راهی برای خروج از این مشکل بسازیم.
بسیاری از افرادی که با دیگر خطرات عمده هوش مصنوعی—مانند از کنترل خارج شدن یا کمک کردن به تروریست‌ها در ایجاد سلاح‌های بیولوژیکی—دست و پنجه نرم می‌کنند، بر راه‌حل‌های نظارتی تمرکز می‌کنند: پیگیری تمام تراشه‌های هوش مصنوعی، نیاز به مجوز برای آموزش مدل‌های هوش مصنوعی دارد. آنها می‌خواهند مطمئن شوند که بازیگران بد نمی‌توانند به هوش مصنوعی قدرتمند دست یابند و هیچ‌کس به طور تصادفی هوش مصنوعی‌ای نمی‌سازد که بتواند واقعاً جهان را به پایان برساند.
اما هوش مصنوعی فقط وسیله‌ای برای تخریب جمعی نخواهد بود—بلکه وسیله‌ای برای تولید نیز خواهد بود؛ و متمرکز کردن وسایل تولید نه تنها یک مسئله امنیتی است، بلکه تصمیمی اساسی درباره اینکه چه کسی قدرت دارد نیز هست.
ما باید بر «هوش مصنوعی تقویت‌کننده انسان» در برابر «هوش مصنوعی فارغ از انسان» تمرکز کنیم. استیو جابز زمانی کامپیوتر‌ها را «دوچرخه‌هایی برای ذهن» نامید، به دلیل اینکه ما را سریع‌تر و کارآمدتر می‌کنند. با هوش مصنوعی، ما باید هدفمان یک موتورسیکلت برای ذهن باشد، نه جایگزینی کامل آن.
بازار فناوری‌هایی که قدرت ما را حفظ و گسترش می‌دهند، عظیم خواهد بود. امروزه، سریع‌ترین رشد استارتاپ‌های هوش مصنوعی متعلق به آنهایی است که انسان‌ها را تقویت می‌کنند، نه اینکه آنها را جایگزین کنند، مانند ویرایشگر کد Cursor. با قدرتمندتر و خودمختارتر شدن هوش مصنوعی، ساخت ابزار‌های تقویت‌کننده انسان امروز می‌تواند زمینه را برای ابزار‌های متعلق به انسان در فردا فراهم کند.
مالکیت فناوری توسط همه
نقش نیروی کار توده‌ها می‌تواند یا با هوش مصنوعی و سرمایه اندک جایگزین شود، یا با هوش مصنوعی و سرمایه همه ما. ما باید فناوری‌هایی بسازیم که به مردم عادی اجازه دهد مدل‌های هوش مصنوعی خود را آموزش دهند، آنها را بر روی سخت‌افزار مقرون‌به‌صرفه اجرا کنند و کنترل داده‌های خود را حفظ کنند—به جای اینکه همه چیز از طریق چند شرکت بزرگ اجرا شود. شما می‌توانید مالک یک کسب‌وکار باشید که هوش مصنوعی‌ای را که کنترل می‌کند که داده‌هایی که مالک آن هستید را برای حل مشکلاتی که امروز برای شما غیرقابل تصور است، به کار می‌گیرد.
نقش شما در اقتصاد می‌تواند از کار مستقیم به مدیریت سیستم‌های هوش مصنوعی تغییر کند، وهدایت جهت‌گیری سیستم‌های هوش مصنوعی که برای شما کار می‌کنند، را مانند هیئت مدیره یک شرکت بر عهده داشته باشید.
