طبق گزارش موسسه لگاتوم، ایران در شاخص شکاف شادی بین نیمههای ثروتمند و فقیرتر جامعه، در رتبه ۶۶ از بین ۱۳۷ کشور قرار دارد. این رتبهبندی نشاندهنده وجود نابرابریهای قابلتوجه در سطح جامعه است. در حوزه حمایت اجتماعی نیز ایران با رتبه ۹۲ از بین ۱۳۷ کشور، نیاز به تقویت سیاستها و برنامههای اجتماعی خود دارد. همچنین در شاخص تجربه زندگی سالم، ایران در رتبه ۸۵ قرار دارد که نشاندهنده وضعیت متوسط کشور در این زمینه است.
نکته قابلتوجه این است که کشورهای همسایهای مانند ارمنستان، ترکیه و عربستان در این شاخصها عملکرد بهتری نسبت به ایران دارند. بیشترین میزان شاخص شادی ایران در سال ۲۰۰۷ با امتیاز ۵.۳۳ ثبت شده است، در حالی که در سال ۲۰۱۸، همزمان با تحریمهای جدید آمریکا، شاخص شادی ایران بهشدت کاهش یافته و ۹.۳ درصد افت کرده است.
در مقایسه با کشورهای منطقه، امارات متحده عربی با نمره ۶.۵۷۱ در رتبه اول قرار دارد، در حالی که ایران با نمره ۴.۷۶ در رتبه ششم است. اکثر کشورهای منطقه به جز لبنان و افغانستان، نمراتی بین ۴ تا ۵ دارند.
عوامل مختلفی به عنوان دشمنان شادی در ایران شناخته میشوند، از جمله بحرانهای اقتصادی نظیر بیکاری و کاهش قدرت خرید، محدودیتها و نابرابریهای اجتماعی، ضعف ارتباطات اجتماعی، نقص در سیستم حملونقل شهری، نحوه حکمرانی، کمبود آزادیهای فردی و تحمیل سبک زندگی خاص. این عوامل باعث شدهاند تا شاخص شادی در ایران روند نزولی داشته باشد و نیاز به بازنگری و بهبود در سیاستهای مختلف کشور احساس شود.
ایران کهنسال، اما در میانه تمام این بحرانها تکیه بر عصای اساطیریش زده و کمر خم نکرده، سرزمینی که دلنگرانِ ساکنانش است، آشفته فقرایش، غمگینِ گورخوابهایش. ایران، مشتاق دوباره افسانهای شدن است. مشتاق روزهای آرامِ خوشبخت…
منبع: امتداد
