ژنتیک
معمولاً ریزش موی ارثی، الگوی طاسی مردانه را در ذهن ما تداعی می‌کند. در حقیقت این مسئله به جنسیت ارتباطی ندارد و مردان و زنان را به یک اندازه دچار ریزش مو می‌کند. طبق گفته آکادمی پوست آمریکا، ریزش موی ارثی معمولاً در فرق سر متمرکز است و با گذشت زمان به دیگر بخش‌ها هم سرایت می‌کند.
جلوگیری کامل از این نوع ریزش مو ممکن نیست، اما درمان‌هایی برای مقابله با آن وجود دارند. به عنوان مثال ماینوکسیدیل (یک داروی موضعی برای رشد مجدد موها) و فیناستراید می‌توانند سرعت آن را کاهش دهند یا حتی روند ریزش را متوقف کنند.
زایمان
در این دوران، رشد موها سرعت بیشتری دارد و دیرتر دچار ریزش طبیعی می‌شوند. زمانی که میزان استروژن پس از زایمان به حالت عادی بازمی‌گردد، موها چرخه رشد طبیعی خود را از سر می‌گیرند و موهایی که در طی این دوران، تجمع یافته‌اند می‌ریزند. این ریزش مو، «تلوژن افلوویوم» نام دارد و می‌تواند ماه‌ها پس از یک اتفاق بزرگ یا استرس‌زا (مانند زایمان) رخ دهد.
ریزش مو پس از زایمان موقتی است و شما مجبور به مقابله یا درمان نیستید. البته اگر می‌خواهید در این دوران زیبایی موهای خود را حفظ کنید، بهتر است از شامپوها و نرم کننده‌های مناسب و تقویت‌کننده استفاده کنید.
کمبودهای تغذیه‌ای
رشد و حفظ سلامت موها بسته به دریافت مواد غذایی سالم است. کمبود آهن، زینک، ویتامین B۳ (نیاسین) و پروتئین، ریزش مو را تشدید می‌کنند.
درمان کمبود مواد مغذی غذایی معمولاً با مشاوره پزشک، انجام آزمایش خون برای تشخیص دقیق مشکل و تجویز مکمل‌های غذایی توسط متخصص درمان می‌شود.
محکم بستن موها؛ مهم‌ترین عامل ریزش مو در زنان
محکم بستن موها، ریزش موی کششی را در پی دارد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که افراد با استفاده از روش‌های گوناگون و به صورت طولانی‌مدت موهای خود را می‌بندند. انجام این کار باعث ریزش تدریجی موها از ناحیه جلوی سر می‌شود و تکرار آن در درازمدت، موجب ریزش موی دائمی می‌گردد.
در معرض حرارت قرار دادن مو
استفاده از سشوار و اتوی مو، صدمات شدیدی به موها وارد می‌کند. این ابزارها معمولاً به ریشه مو آسیب نمی‌رسانند، اما آنها را ضعیف و نازک می‌کنند و به تدریج، باعث ریزش می‌شوند.
