به نوشته الجزیره، منطقه شجاعیه در غزه زیر بمباران شدید قرار دارد. شجاعیه یکی از مناطق پرتراکم و شلوغ غزه است. در سال۲۰۱۴ این منطقه با اف ۱۶ها، تانکها و توپخانه و بمبهای یکتنی هدف قرار گرفت؛ بهگونهایکه ۷۲فلسطینی شهید شدند و از سوی فلسطینیها بهعنوان «قتل عام در شهر» معروف شد. «اناس وجیه قشته»، از ساکنان غزه به الجزیره میگوید، ساکنان این منطقه شب با بمباران میخوابند و روز با ویرانی برمیخیزند. او میگوید: «شبهای سختی را میگذرانیم. در انتظار سرنوشتمان هستیم.» او میافزاید: «هیچ مکان امنی وجود ندارد. همه به نوعی هدف هستند.»
«مریم حمید» هم در گزارش دیگری در الجزیره نوشت، اسرائیل روز یکشنبه بهطور رسمی با اعلام «وضعیت جنگی»، جنگ در غزه را اعلام کرد. «مها حسین» هم در گزارش خود در «مدیل ایستآی» نوشت، درحالیکه بمبها فرود میآیند، مقامهای بیمارستانی با بحران دیگری در مناطق محاصرهشده غزه دست به گریبان هستند: قطعی برق. قطع برق باعث شده است خدمترسانی به بسیاری از مجروحان دشوار شود. مسوولان بیمارستانی و مقامهای بهداشتی فلسطین میگویند اکنون برای تامین برق به ژنراتورها متکی هستند. بهدلیل قدیمی بودن برخی از این ژنراتورها، مصرف سوخت در این منطقه جنگزده بالا خواهد رفت.
حمله زمینی اسرائیل؟
وضعیت در سرزمینهای اشغالی بحرانی است.اسرائیل اعلام کرده به زودی جنگ زمینی علیه غزه را آغاز خواهد کرد. رسانههای المانیتور، الجزیره، میدلایستآی و غیره در گزارشهای خود آوردهاند که تانکها در حال استقرار در مرز غزه هستند. بهنظر میرسد شمارش معکوس برای حمله زمینی آغاز شده است. المانیتور در گزارشی در همین رابطه نوشت که اسرائیل حدود ۱۰۰هزار نیرو در امتداد مرز غزه برای آغاز حمله زمینی مستقر کرده است. این رسانه از «قریب الوقوع» بودن این حمله خبر داد. المانیتور نوشت حمله زمینی اسرائیل به غزه با توجه به اینکه اسرای اسرائیلی در این شهر محبوس هستند دشوار است. با این حال، رهبر جهاد اسلامی اعلام کرد که آماده مبادله اسرا با اسرائیل است.
در همین ارتباط، روزنامه واشنگتنپست نوشت که مسوولان رژیم صهیونیستی از واشنگتن درخواست موشکهایی برای سامانه گنبد آهنین و مهمات دیگر و همکاری در جمعآوری دادههای اطلاعاتی کردند. به گزارش المانیتور، اسرائیل به دنبال این است که جنگ در غزه محدود بماند و به فراتر از آن گسترش نیابد. بسیاری از ساکنان غزه هم به پناهگاههای تحت نظر سازمان ملل پناه بردهاند. به نوشته المانیتور، با وجود گلولهها و راکتهایی که از جنوب لبنان پرتاب میشود، احتمال گشودن یک «جنگ چند جبههای» میرود.
در همین رابطه، عبدالله بوحبیب، وزیر خارجه لبنان گفت اسرائیل نباید جنگ با حماس در غزه و اطراف آن را گسترش دهد. روزنامه تایمز اسرائیل از قول عبدالله بوحبیب نوشت: «حزبالله لبنان قول داده است که به جنگ نپیوندد مگر اینکه اسرائیل، لبنان را آزار دهد.» وزیر امور خارجه لبنان اعلام کرد که دولتش تضمینهایی از حزبالله دریافت کرده است که تا زمانی که اسرائیل، لبنان را «آزار و اذیت» نکند، به جنگ نخواهد پیوست. طرفهای بینالمللی و عربی با نجیب میقاتی، نخستوزیر موقت لبنان تماس برقرار کردند تا اطلاع یابند که حزبالله در قبال تحولات میدانی و سیاسی کنونی در غزه چه برخوردی خواهد کرد و آیا دامنه جنگ را از غزه به جنوب لبنان گسترش خواهد داد یا خیر؟ اما پاسخ حزبالله این بود که محال است به یک تیم محلی یا خارجی اطلاع دهد که حزبالله در این جنگ نامحدود با رژیم صهیونیستی چه برخوردی خواهد داشت. با این حال، حزبالله لحظه به لحظه روند جنگ در غزه و نتایج آن و روند آن در آینده را پیگیری میکند.
اطلاعرسانی قاهره
یک مقام اطلاعاتی مصر میگوید، قاهره که اغلب بهعنوان میانجی میان رژیم صهیونیستی و حماس عمل میکند، مکررا با اسرائیلیها درباره «چیزی بزرگ» صحبت کرده بود. او میگوید که مقامات رژیم صهیونیستی بر کرانه باختری متمرکز شده بودند و تهدید غزه را کماهمیت جلوه دادند. این مقام اطلاعاتی توضیحات بیشتری درباره ماهیت هشدارهای مصر به تلآویو ارائه نکرد. این مقام امنیتی مصری که مجاز به صحبت راجع به مسائل اطلاعاتی حساس نبود و خواست نامش فاش نشود، به تایمز اسرائیل گفت: «ما به آنها هشدار دادیم که یک انفجار وضعیت در راه است؛ خیلی زود و بزرگ هم خواهد بود. اما آنها چنین هشدارهایی را دستکم گرفتند.»
اولین باری که احساس رهایی کردم
«لوبنا ماساروا» هم در گزارشی در «میدلایستآی» به داستان جالبی اشاره میکند. او نوشت ساعت ۶صبح شنبه، عمر صدای حملاتی را شنید، از خواب برخاست و به سوی مرز غزه با اسرائیل رفت. او که بهدلیل امنیتی نام مستعار عمر را برای خود برگزیده بود، میگوید از سال۲۰۰۵ روزنامهنگار بوده است. صدای راکتهای حماس آشناست. او در سال ۲۰۰۶ و هنگام پوشش خبری حملات اسرائیل مجروح شد. اما این بار وضع فرق داشت. گزارشگر «میدلایستآی» به نقل از عمر افزود: «یک دوست روزنامهنگار و من به سوی مرز راندیم و به سوی گذرگاه اِرِز رفتیم. باز بود و حجم عظیمی انسان در حال عبور از آن به صورت پیاده، با خودرو یا موتور سیکلت بودند. در دور دست، مبارزان فلسطینی به سوی اجتماعات اسرائیلی در حرکت بودند.
گذرگاه اِرِز مهمترین گذرگاه بین غزه و اسرائیل است و همچون سایر مناطق، بهشدت نظامی شده است و با تجهیزات نظارتی رصد میشود. برای بسیاری از فلسطینیانی که از شانس عبور از غزه برخوردار بودند، ارز آشناست. اینجا جایی است که از طریق آن کارگران برای کار به اسرائیل میروند.با این حال، به ندرت سرباز اسرائیلی دیده میشد و «هیچ دفاع اسرائیلی هم وجود نداشت.» به عمر گفته شد که هیچ اسرائیلی تا سه کیلومتری حصار دیده نمیشود و ترک غزه امن است و میشود به سرزمینمادری قدم گذاشت. به محض اینکه قدم به جاده منتهی به ارز گذاشتیم، با حملات هوایی مواجه شدیم که اسرائیل قصد داشت راه ما را از گذرگاه قطع کند. زمانی که عمر وارد اسرائیل شد، گفت: «احساس شادی و رهایی میکردم و میگریستم؛ زیرا به سرزمینی قدم گذاشتم که سال۱۹۴۸ از آنجا بیرون رانده شدیم.»
اما عمر میگوید دومین ورود و دومین نقطه عطف زمانی بود که نیروهای مقاومت وارد سرزمینهای اشغالی شدند. عمر میگوید این دو ورود باعث شد احساس کنم که انگار «عید» است. او میگوید این حسی که من دارم احساس تمام فلسطینیان است. عمر میگوید: «احساس میکنم که خوشحالی مردم از ورود به این سرزمینها واقعی است با وجود اینکه میدانستند که ممکن است کشته شوند.»عمر میگوید این دو ورود تاریخی به سرزمینهای مادری گویی فیلم بود: «من تمام عمرم در محاصره زندگی کردهام و رویدادهای زیادی را پوشش دادم؛ اما اینبار به راستی احساس رهایی میکردم.» سخنان عمر در حالی است که تلفات اسرائیلیها ۴رقمی شده و بیش از هزار کشته و بیش از ۲۴۰۰زخمی بر جا گذاشته است. خانواده عمر ظرف دو روز اخیر دوبار آواره شدهاند. عمر میگوید: «این اولین باری است که ما بهصورت واقعی مقاومت میکنیم و وارد سرزمینهای خود شدیم. حال، اسرائیلیها اگر بخواهند میتوانند ما و فرزندانمان را بکشند.»