در حالی که خفقان، شکنجه و قتل مخالفین توسط ساواک چیز پوشیده‌ای نیست و هنوز هم شکنجه‌گران و هم زندانیان بی‌پناه آن سال‌ها در قید حیات هستند و برای مردم از آپولو، زنده زنده سوزاندن، سیگار روی تن خاموش کردن، تعرض و تجاوز، ناخن کشیدن، سوزن زیر ناخن کردن و… صحبت می‌کنند.
ماجرای لگد زدن به شکم زن حامله توسط بازجو
در بخشی از کتاب «ساعت ۴ آن روز» آمده است: «شکنجه‌گران به قدری در کار خویش از جنبه حیوانی هم دور می‌شدند که هیچگونه رحمی و شخصیت و انسانیت و حتی حیوانیت را نیز در نظر نمی‌گرفتند. آری بازجو شکم بانوی حامله هشت ماهه را مورد نظر خود قرار داده و بر روی آن با پاشنه کفش خویش می‌کوبید و فریاد‌های آن را به هیچ می‌انگاشت.»
تهدید به تجاوز به جوانان معترض در زندان
تهدید به تجاوز یکی از رایج‌ترین مسائل در بازجویی‌های کمیته مشترک ضدخرابکاری بوده است. البته این کار فقط در حد تهدید باقی نمی‌ماند و تجاوزات زیادی به زندانیان در زندان‌های ساواک گزارش شده است.
ماجرای سوزاندن بدن زندانیان سیاسی
سوزاندن بازداشت‌شدگان از شکنجه‌های رایج کمیته مشترک بود به این شکل که یک میله یا اطوی الکتریکی را داغ می‌کردند و آنگاه با فشار شدید روی تمام نقاط بدن متهم قرار می‌دادند که بالطبع موجب سوختگی شدید می‌شد. اما فقط این‌ها نبود و شکنجه سوزاندن بدن انواع مختلفی داشت.
مخالفان شاه اجازه استحمام نداشتند
رفتن به حمام در بازداشتگاه کمیته مشترک ضدخرابکاری تنها با اجازه بازجو و هفته‌ای یک مرتبه، آن هم در ۵ دقیقه، میسر بود و کسانی بودند که ۴ ماه و ۱۶ روز در این مکان بودند و اجازه استحمام نیافتند. در و دیوار‌ها و راهرو‌های بند‌ها مملو از رد خون‌هایی بود که از بدن زندانیان برجای مانده بود. معمولاً چند نفر تِی به‌دست هم مدام کارشان پاک کردن خون‌هایی بود که از کف پای زندانیان جاری می‌شد.
اعتراف «فرح پهلوی» به شکنجه در ساواک
جنایات ساواک به حدی بوده که حتی «فرح پهلوی» خود در گفت و گویی که در سال ۲۰۱۵ میلادی با روزنامه آلمانی «دی ولت» انجام داده است به این شکنجه‌ها اعتراف کرده و در پاسخ به این سوال که «هزاران نفر تحت شکنجه و آزار و اذیت تحت رژیم شوهر شما قرار گرفتند.» می‌گوید: «بله، ما اشتباه کردیم. اتفاقی که در آن زمان برای ما افتاد، وحشتناک است. مشاوران شوهرم، دولت و خود شاه به علائم هشدار توجه نکردند. شوهرم خیلی درگیر سیاست بود. او به افراد اشتباه اعتماد کرد و دست بسیاری از ژنرال‌ها و مقامات عالی را آزاد کرد.»
اگر چه نمی‌توان نقش محمدرضا پهلوی و خاندان وی را در این شکنجه‌ها کتمان کرد و قطعا فرح پهلوی برای تطهیر شوهر خود مقامات نظامی و ساواک تنها عاملان این شکنجه و کشتار می‌نامد، اما نکته حائز توجه نقش افرادی، چون پرویز ثابتی در سقوط رژیم پهلوی است که فرح پهلوی آنان را افرادی اشتباهی توصیف می‌کند.
البته پخش این مستند بر خلاف هدفی که شبکه منوتو به دنبال آن بود، موجب شده بار دیگر موضوع شکنجه‌های ساواک مورد توجه افکارعمومی قرار بگیرد.
