متاسفانه تجربه تاریخی مردم ایران نشان می‌دهد هر زمان در طول تاریخ به یکی از دو بلوک شرق یا غرب به طور کامل نزدیک شدند و سعی کردند با آن‌ها روابط استراتژیک بلند مدت برقرار کنند دچار خسران شدند.
این تجربه تاریخی را می‌توان مورد زمان دوره پهلوی کاملا لمس کرد، یا نگاه و استراتژی امروز جمهوری اسلامی در پیمان‌های بلندمدت با روسیه و چین نیز موید همین موضوع است که هر دو برای کشور مضر و خطرناک است.
امروز در سطح دنیا خوشبختانه دیگر پیمان‌های استثماری معنا و جایگاهی ندارد و طرفین چه کشوری ابرقدرت باشد چه کشوری با منابع محدود در مولفه‌های قدرت به این درک متقابل رسیدند که روی مزیت‌های خود اقدام به مذاکره و فعالیت کنند نه پیمان‌های برتری جویانه دهه ۹۰ میلادی که چنین چیزی حاکم بود.
بنابراین به سرعت باید نگاه‌ها به جهان تغییر کرده و شک نکنیم با این اتفاق و مراوده با جهان قطعا بسیاری از مشکلات داخلی به غیر از ناکارآمدی مدیران حل خواهد شد. دولت چهاردهم اگر به همه دستاوردهایی که نامزدها بیان می‌کنند، می‌خواهد دست یابد تنها راه آن گذر از نگاه تک‌قطبی به جهان و تغییر نگرش در سیاست خارجی و ایجاد توازن است.
