به گزارش نقش فردا / علیرضا حاجی میرزابابا: قیام 17 شهریور یکی از نقاط عطف تاریخی در جریان مبارزات مردم ایران علیه رژیم پهلوی بود. این قیام در روز 17 شهریور 1357 در میدان ژاله (که پس از پیروزی انقلاب اسلامی به میدان شهدا تغییر نام یافت) رخ داد و به عنوان یکی از روزهای خونین و فاجعه‌بار در تاریخ ایران شناخته می‌شود.
قیام 17 شهریور و کشتار مردم توسط رژیم پهلوی
در این روز، مردم معترض به حکومت پهلوی به خیابان‌ها آمدند تا خواسته‌های خود را برای آزادی، عدالت و پایان دادن به استبداد مطرح کنند. در واکنش به این اعتراضات مسالمت‌آمیز، نیروهای مسلح رژیم پهلوی با خشونت بی‌سابقه‌ای به سرکوب اعتراضات پرداختند. به دستور مستقیم حکومت وقت، نیروهای نظامی در میدان ژاله و مناطق اطراف با استفاده از گلوله‌های جنگی به سمت مردم بی‌دفاع آتش گشودند. این سرکوب وحشیانه که به “جمعه سیاه” معروف شد، منجر به کشته و زخمی شدن هزاران نفر شد.
دلایل وقوع قیام 17 شهریور
قیام 17 شهریور نتیجه ماه‌ها اعتراضات و نارضایتی عمومی از وضعیت سیاسی و اقتصادی کشور بود. سیاست‌های استبدادی محمدرضا شاه پهلوی، فساد گسترده در دستگاه‌های حکومتی، عدم پاسخگویی به خواسته‌های مردم و بی‌توجهی به شرایط معیشتی و اجتماعی جامعه از جمله عوامل اصلی نارضایتی‌های عمومی بود که به وقوع این قیام منجر شد. همچنین، اعلام حکومت نظامی توسط شاه و سرکوب شدید مخالفان باعث تشدید تنش‌ها و تقویت جنبش‌های مردمی شد.
پیامدهای قیام 17 شهریور
کشتار جمعی مردم در قیام 17 شهریور نه تنها باعث جلب توجه بیشتر جامعه جهانی به نقض حقوق بشر در ایران شد، بلکه به عنوان یک نقطه عطف در تسریع روند انقلاب اسلامی نقش مهمی ایفا کرد. این واقعه باعث همبستگی بیشتر میان مردم و روحانیون مبارز شد و موج اعتراضات سراسری علیه رژیم پهلوی را تقویت کرد. در نهایت، این قیام و اعتراضات مشابه آن، به سقوط رژیم پهلوی و پیروزی انقلاب اسلامی در بهمن 1357 انجامید.
نتیجه‌گیری
قیام 17 شهریور نماد مقاومت مردم ایران در برابر استبداد و سرکوب رژیم پهلوی بود. این روز در تاریخ ایران به عنوان یکی از مهم‌ترین مراحل مبارزات انقلابی شناخته می‌شود و نقش مهمی در به ثمر رسیدن انقلاب اسلامی داشت. کشتار بی‌رحمانه مردم در این روز، عمق استبداد و خشونت رژیم پهلوی را به نمایش گذاشت و در نهایت به سقوط این حکومت منجر شد.
