استفاده از سلاح‌های شیمیایی علیه شهروندان خود، پخش زنده تیرباران مخالفانش از تلویزیون ملی و تماشای صحنه مرگ آنها با خونسردی در حال کشیدن سیگار و داشتن پسری سایکوپت (روان آزار) و متجاوز که به عنوان رئیس فدراسیون فوتبال عراق فوتبالیست‌ها را شکنجه می‌کرد، بخشی از دنیای پیچیده او بودند.
و بسیاری از این اعمال وحشتناک توسط «هیولای بغداد» در میان دیوارهای بلند املاک مجلل و محافظت‌شده او رخ می‌داد.
۱۷ سال گذشته و قدرت و ثروتی که او زمانی در اختیار داشت، هم در درون این املاک و هم در آوارهایی که در سرتاسر عراق پراکنده‌اند عیان شده است.
به نظر می‌رسد که صدام علاقه زیادی به دیوارنگاره‌هایی از خود، راه پله های مرمر، تزئینات پر زرق و برق سقف، دروازه‌های سنگین ترسناک و اتاق‌هایی با چشم‌انداز مناظر داشت.
او مهمانی‌های مجللی در املاک باشکوه خود برپا می‌کرد و اغلب نگهبانانش را مجبور می‌کرد تا دختران را از خیابان ربوده، لباس بپوشانند و آنها را وادار به رقصیدن کنند.
یکی از کاخ‌ها از بالا تا پایین به سبک «شب‌های عربی» تزئین و با دیوارنگاره‌های شهوانی و اتاقک شکنجه شخصی خودش تکمیل شده بود.
مجلل‌ترین آنها کاخ ریاست جمهوری بود که در آن از هیچ هزینه‌ای دریغ نمی‌شد. کل این مکان با سنگ مرمری که از ایتالیا وارد شده بود پوشیده شده، حمام‌ها از طلا ساخته شدند و هر طرف دارای استخر شنای مجزای خود بود.
این بخشی از یک ملک بسیار بزرگتر در شمال غربی بغداد بر روی رودخانه دجله بود که پس از آنکه صدام بیش از ۳۰ ویلا در آن ساخت، با عنوان «شهر قصرها» شناخته شد.
همچنین در نزدیکی خرابه‌های باستانی بابل، قلعه‌ای با دیوارهای طلایی، منظره‌ای تقریبا پانوراما از رودخانه با راهروهای بی‌پایان به اتاق‌هایی باشکوه و عظیم دارد.
اکنون این قصر در شهر باستانی بابل توسط مردم بازپس گرفته شده است اما آثار و نشانه‌های صدام هنوز در گوشه و کنار شهر پراکنده است. حتی در خانه‌های شیطانی که اکنون بدون هیچ شکوه و جلالی، با پنجره‌های شکسته و سالن‌های غارت شده در شهر هستند ارواح صدام حضور دارند.
برخی دیگر هنوز بالای تپه‌ها هستند و بر شهرها سایه می‌اندازند.
گفته می‌شود صدام از برخی از این کاخ‌هایی که ساخته بود تنها یک یا دو بار بازدید کرده بود.
در جریان آشوب‌های ناشی از جنگ و حمله ایالات متحده و متحدانش به عراق، بسیاری از این املاک آسیب دیدند یا به عنوان پایگاه توسط نیروهای خارجی مورد استفاده قرار گرفتند.
سایر آنها که از خشونت‌های جنگ در امان مانده‌اند، برای دهه‌ها غارت شدند و همچنان در حال فرو ریختن هستند.
یکی از کاخ‌ها به موزه‌ای برای مصنوعات باستانی تغییر کاربری داده، در حالی که برخی دیگر به همان صورت باقی مانده‌اند و برای نمایش تاریخ پیشین خود در معرض دید عموم قرار گرفته‌اند.
کل امپراتوری اموال او به دولت عراق تعلق دارد اما مردم بر سر اینکه آیا کاخ ها را بازسازی کنند یا اجازه بدهند که آنها در معرض خرابی بیشتری قرار گیرند، با هم اختلاف نظر دارند.
منبع: روزیاتو
