به گزارش نقش فردا ورودی اصلی این مسجد در ضلع جنوبی میدان واقع شده است و ورودی هایی دیگر نیز جهت دسترسی سریعتر و آسان تر مردم محله، در محلههای اطراف بنا هستند.
دسترسی به بنا از خیابان استانداری و کوچههای عمود (گذر سعدی و پشت مطبخ) بر میدان به آسانی صورت میگیرد و از خیابانهای حافظ و سپه نیز پس از ورود به ضلع شمالی میدان، بهصورت پیاده یا با استفاده از درشکه امکانپذیر است.
برای دسترسی به میدان نقش جهان نیز میتوانید از وسایل نقلیه عمومی یا خودروی شخصی استفاده کنید.
نزدیکترین ایستگاههای مترو و اتوبوس، ایستگاه میدان امام حسین است که مسافت باقیمانده از آنجا تا میدان را میتوانید بهصورت پیاده یا با تاکسی طی کنید. برای پارک خودروی شخصی نیز چندین پارکینگ عمومی در خیابانهای منتهی به میدان وجود دارد.
سیر تاریخی مسجد امام
مسجد امام مهمترین مسجد دوره صفویه در شهر اصفهان به شمار میرود و چه از نظر عظمت بنا و چه از نظر کثرت تزیینات از اهمیت زیادی برخوردار است.
ساخت مسجد به فرمان شاه عباس اول در سال ۱۰۲۰ هجری قمری و چهارمین سال سلطنت بهمنظور زیباسازی میدان آغاز شد. در سال ۱۰۲۵ هجری قمری، در حالی که هنوز مشغول پیریزی قسمتهای دیگر مسجد بودند، سردر نفیس کاشیکاری معرق آن را به اتمام رسانیدند.
این مسجد نمونهای ارزشمند از هنر کاشیکاری و حجاری ایران در قرن یازدهم است.
تاریخهای ثبت شده در مسجد که شامل سال ۱۰۷۷ هجری قمری یعنی آخرین سال سلطنت شاه عباس دوم و ۱۰۷۸ هجری یعنی اولین سال سلطنت شاه سلیمان و نیز سال ۱۰۹۵ هجری قمری میشود، نشان میدهد اتمام تزیینات و الحاقات مسجد، در دوره جانشینان شاه عباس اول صورت گرفته است.
در زیر این کتیبه، کتیبه دیگری به خط محمدرضا امامی نصب شده است که به موجب آن از مقام معماری و مهندسی معمار مسجد جامع جدید اصفهان (در مقابل مسجد جامع عتیق) یعنی استاد علیاکبر اصفهانی و ناظر ساختمان، محب علی بیکالله، تجلیل شده است.
ایوانها در ۴ طرف ساخته شدند و مسجد جامع به مسجدی چهارایوانی تغییر یافت. البته سال ها بعد در زمان اسماعیلیان به خاطر اعتراض به پادشاه، مسجد جامع به آتش کشیده شد و همه صومعهها، مخازن و کتابخانه بزرگ مسجد از بین رفتند.
اما دوباره در همان سال بنای مسجد از نو ساخته شد و ایوانهای چهارگانه، شبستانها و چهلستونهایی ساخته شدند.
مسجد جامع اصفهان در دوره ایلخانان دارای زیباترین محراب گچبری بود. سپس در دوران آققویونلوها نیز تغییرات زیادی انجام گرفت و در دوره صفویان نیز نورگیرهایی اضافه شد، اما در دوره قاجار باز مورد بیتوجهی قرار گرفت اما در دوره پهلوی به ثبت ملی رسید و قسمت های تخریب شده مورد مرمت قرار گرفت و پس از انقلاب اسلامی ایران نگهداری های لازم انجام گرفت و اکنون می توانید همه زیبایی ها را در این مسجد ببینید.
معماری مسجد امام
سبکهای معماری مختلفی در مسجد جامع اصفهان به چشم می خورد. مسجد چهار ایوانی که به طرح مسجد ایرانی مشهور است. معماری چهارایوانی بیشتر مربوط به فضاهای داخلی است؛ فضاهایی مانند فضای روبروی محراب و گنبدخانه.
معماری این مسجد سال ها نیز به عنوان الگو استفاده شد و مساجد دیگر نیز بدین سبک ساخته شدند.
آجر به عنوان ماده اصلی به کار رفته در ساخت مسجد است؛ اما تکمیل بنای اصلی با خشت خام است.
ستونهای آجری دوبخشی، سهبخشی و چهاربخشی، طاقهای چشمهای، ایوانهای چهارگانه، سردرهای دوگانه، تزیینات مختلف که همگی روشهای ابداعی برای این مسجد هستند.
همانطور که گفتیم مسجد جامع اصفهان بسیار وسیع است و دارای بخش های مختلفی است: صحن اصلی مسجد که دارای ۴ ایوان در چهار طرف، غرفههای دوطبقه و دو حوض مربع شکل و چندضلعی است.
به هنگام ورود به مسجد، دو لوح مربعی در دو طرف خواهید دید که مقدس شمرده می شوند.
در قرن ششم که بخشی از ستونها و دهانه شبستان تخریب شد، ایوان شمالی به جای آن ساخته شد که به نام صفه درویش نیز شناخته می شود.
این ایوان دارای تزییناتی مانند گل بوته و خطوط کوفی است و با ظاهری ساده دارای تزئینات آجری و گچی در داخل و دو کتیبه گچبری در بالا و پایین است.
گنبد تاج الملک نیز گنبدی دوپوسته است و به سبک رازی ساخته شده است و شامل آجرها و تزیینات هندسی با نقوش زیبایی است.
این گنبد از شکل چهارضلعی به هشتضلعی و سپس به شانزدهضلعی رسیده است. کتیبه این گنبد نیز به خط کوفی است.
ساختمانهای اصلی مجموعه به سبک عربی و از خشت خام ساخته شده اند. ایوان جنوبی نیز به سبک معماری سلجوقیان با مقرنسهای درشت احداث شده است.
این ایوان به نام صفه صاحب نیز شهرت دارد. منارههای اطراف ایوان جنوبی جدید الاحداث به نظر می رسند، به طوری که این منارهها ۳۵ متر ارتفاع دارند.
در دو طرف گنبد جنوبی نیز دو چهلستون قرار دارد که جای چند چراغ گچی روی ستونها وجود دارد. چهلستون دیگری نیز در جنوب غربی مسجد با نام چهلستون شاه عباسی وجود دارد.