به گزارش نقش فردا؛ نگین صفریجم، بازیگری که در سریال قهوه پدری نقش نازگل دردانه را برعهده داشته، درباره مسیر ورودش به دنیای بازیگری صحبت کرده است. وی در گفتوگو با ایرنا میگوید: «من یک چمدان قدیمی دارم که عروسکهای تزئینی دستساز خودم را در آن میگذاشتم و به انقلاب میرفتم تا آنها را بفروشم و مردم اسم من را گذاشته بودند دخترک چمدان به دست؛ خوشحال بودم که مردم با عروسکهایم حالشان خوب میشود و الان با قهوه پدری توانستم لبخندی را روی لبهایشان بیاورم».
وی در ادامه درباره پیشینه هنری خانوادهاش میگوید: «من در خانوادهای به دنیا آمدم که همگی با هنر آشنایی داشتند و استاد اصلی من خواهرم نیلوفر بود که نقاشی خوانده، جواهرساز، ترانهسرا و شاعر است. تماشای کارهای آقای مهران مدیری بود که اولین بار من را جذب بازیگری کرد؛ مثل پاورچین، شبهای برره و قهوه تلخ که بهترین حس و حال در بین این کارها را با پاورچین داشتم».

نگین صفریجم درباره گریم متفاوتش در فیلم سینمایی قیف و همکاری با سعید ملکان نیز میگوید: «عکس عروسکهایم را که در گوشیام بود به سعید ملکان نشان دادم، خودش به مدت بیش از شش ساعت کار گریم من را انجام داد و این متفاوتترین گریم و نقشم در بین تمامی نقشهایی بود که تاکنون داشتم».
نگین همچنین از بازخوردهای مثبتی که برای بازی در سریال قهوه پدری دریافت کرده، میگوید: «درباره بازیام در قهوه پدری کامنتهای خوبی گرفتم. یک بازیگر خوب باید بتواند در تمامی ژانرها بازی و آنها را به درستی اجرا کند. من هم علاوه بر کمدی، در ژانرهای دیگری چون درام و تاریخی هم بازی کردم».
صفریجم درباره همکاری با رضا عطاران در فیلم سینمایی قیف توضیح میدهد: «موقعی که قرارداد بستم قرار بود بازیام با آقای عطاران و خانم کتایون ریاحی باشد که با توجه به تغییرات در کست و متن، آقای عطاران در پروژه باقی ماند و چون میدانستم کار خوبی است افتخار بازی با آقای عطاران و محمود نظرعلیان را در این کار داشتم».

بازیگر نقش نازگل دردانه در سریال قهوه پدری همچنین در ادامه صحبتهایش اشاره میکند: «فکرش را میکردم که به سمت بازیگری بروم و عروسکهایم من را با سینما آشنا کردند. من عاشق عروسکهایم هستم؛ همانهایی که از دوران بچگی دارم و عروسکهایی که خودم ساختم و با دستهایم به آنها جان دادم و در واقع مادرشان هستم».
صفریجم که علاوه بر بازیگری، عروسکهای نمایشی با نام نخودی را میسازد، درباره تجربه کار با مهران مدیری میگوید: «من همیشه گلسرهایی دارم که آنها را خیلی دوست دارم و آقای مدیری همیشه به من میگفت آن را در بازی روی سرم داشته باشم. آقای مدیری همچون پدری دلسوز برای من بود. خیلی مهربان که بسیار درک و به پیشنهاد بازیگرها گوش میکرد و احترام زیادی برای همه عوامل فیلم قائل بودند».