به گزارش نقش فردا به نقل از “ورزش سه”، از ساعت 19:20 به وقت آلمان بایر لورکوزن رسما قهرمان این فصل بوندس‌لیگاست. اتفاقی بزرگ برای این تیم که برای اولین بار در تاریخش قهرمانی را به دست آورد و به سلطه یازده ساله بایرن بر فوتبال آلمان پایان داد.
خداحافظ ناکام‌کوزن، سلام قهرمان‌کوزن
رقبای لورکوزن در آلمان از این تیم همیشه با لقب تحقیرآمیز ویزه‌کوزن یاد می‌کنند که می‌شود آن را به صورت “ناکام‌کوزن” ترجمه کرد. از لحظه قطعی شدن قهرمانی آنها رسانه‌ها با تیترهایی به این مضمون به استقبال این موفقیت بزرگ رفتند: ناکام‌کوزن تمام شد، قهرمان‌کوزن داریم!
تیم فوق‌العاده جذاب ژابی آلونسو امشب وردبرمن را 5-0 در هم کوبید تا فصل درخشانش را با یک جام همراه کند. آنها در 43 بازی رسمی بدون شکست هستند و درحالی‌که پنج هفته به پایان فصل باقی مانده، با اختلاف شانزده امتیازی نسبت به بایرن قهرمانی‌شان را قطعی کردند.
چرا در آلمان به لورکوزن، ناکام‌کوزن می‌گفتند؟
این لقب از سال 2000 توسط رقبای لورکوزن برای تحقیر این تیم ابداع شد. زمانی که لورکوزنی‌ها مطمئن بودند قهرمانی‌شان قطعی است، اما در آخرین روز فصل مقابل اونترهاخینگ لغزیدند و جام از دست‌شان پرید. دو سال بعد لورکوزن در آستانه سه‌گانه بود و حتی به فینال چمپیونزلیگ رسیده بود، اما باز هم همه جام‌ها از دست رفت.
امروز شاگردان ژابی به همه دنیا ثابت کردند گذشته را باید به گذشته سپرد. بونیفیس و ژاکا هر کدام یک گل و فلوریان ویرتز استثنایی سه گل به ثمر رساندند تا مشخص شود این تیم ژابی را با هیچ لورکوزنی نباید مقایسه کرد.
از ساعت‌ها پیش از شروع بازی، لورکوزن جشن را شروع کرده بود
اگر امروز از صبح با اتومبیل در خیابان‌های شهر حرکت می‌کردید، تنها دو رنگ می‌دیدید: سرخ و سیاه. کل شهر برای قهرمانی بسیج شده بود. از ساعت‌ها پیش گروهی از هواداران ماکت عظیم جام قهرمانی را بیرون از استادیوم بای‌آرنا نصب کردند و از چهار ساعت قبل چند هزار نفر مقابل استادیوم تجمع کرده و به جشن و پایکوبی پرداختند.
جشن و پایکوبی در خیابانی که تابلوی جدیدی داشت: “خیابان ژابی آلونسو”. تا یک روز پیش نام این خیابان بیسمارک بود ولی هواداران نام مربی محبوب‌شان را روی تابلوی خیابان نوشتند و شهرداری، حتی اگر هم می‌خواست، جرئت نزدیک شدن به این تابلو را نداشت.
مو به تن آلونسو و شاگردانش سیخ شد
شاگردان آلونسو در لورکوزن با او رابطه‌ای فراتر از رابطه بازیکن و مربی دارند. اگر بازی‌های لورکوزن را دنبال کرده باشید، دیده‌اید که در پایان هر بازی او چطور در کنار بازیکنانش جمع شده و به هواداران ادای احترام می‌کند. بازیکنانی که مربی‌شان را مثل جواهری قیمتی در میان گرفته و مشخص است که او را می‌پرستند.
ژابی و بازیکنانش امروز سوار بر اتوبوس سرخ و سیاه لورکوزن به سمت ورزشگاه در حرکت بودند اما متوجه شدند که دقایقی دیرتر به استادیوم خواهند رسید. آنها باورشان نمی‌شد که شهر تا این حد برای لحظه قهرمانی انتظار می‌کشد.
پرشورترین جشن قهرمانی، همه در زمین چمن بالا و پایین می‌پرند
از دقیقه 81 بازی امروز مشخص بود که در پایان مسابقه شاهد چه صحنه‌هایی خواهیم بود. ده‌ها نفر از هواداران از سکوها پایین پریده، از روی نرده‌های کنار زمین پرش کرده و با قیافه‌هایی که بی‌تابی در آنها دیده می‌شد منتظر بودند که صدای سوت را بشنوند.
وقتی ویرتز گل دومش را زد، گروهی از این هواداران دیگر تاب و تحمل نداشتند و برای شرکت در شادی او وارد زمین شدند. بازیکنان لورکوزن و داوران به سختی آنها را متقاعد کردند که چند دقیقه دیگر دندان روی جگر بگذارند.
سوت داور، سوتی که همه در بای‌آرنا منتظرش بودند، بالاخره به صدا درآمد تا هزاران نفر چمن ورزشگاه را پر کرده و جشنی عجیب و غریب و تاریخی را آغاز کنند.
روز 14 آوریل بدون شک در تاریخ لورکوزن و در تاریخ فوتبال ماندگار خواهد شد. روزی که لورکوزن برای اولین بار قهرمان آلمان شد. روز تولد اسطوره بایر لورکوزن.
