به گفته سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا (NOAA)، حفره های تاجی زمانی رخ می‌دهند که میدان های مغناطیسی که خورشید را در جای خود نگه می دارند، ناگهان باز شده و باعث شوند که محتویات سطح بالایی خورشید به شکل باد خورشیدی خارج شوند. سوراخ های تاجی بعنوان لکه های تیره ظاهر میشوند، زیرا نسبت به پلاسمای اطراف سردتر و چگالی کمتری دارند. حفره های تاجی قابل دیدن نیستند مگر اینکه در طیف نور ماوراء بنفش مشاهده شوند.
بر اساس گزارش سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، جریان های تشعشعی ناشی از حفره تاجی بسیار سریع تر از بادهای خورشیدی معمولی هستند و اغلب باعث ایجاد اختلالاتی در سپر مغناطیسی زمین می شوند که به عنوان طوفان های ژئومغناطیسی شناخته می شوند. آخرین حفره تاجی که روی خورشید در ماه مارس (اسفند ماه) ظاهر شد که باعث قوی ترین طوفان ژئومغناطیسی در بیش از ۶ سال گذشته شد.
کارشناسان در ابتدا پیش بینی کردند که این حفره اخیر می تواند یک طوفان ژئومغناطیسی متوسط (سطحG2) را ایجاد کند که می تواند خاموشی های مرتبط با امواج رادیویی و نمایش شفق های شفق قوی را برای چند روز آینده ایجاد کند. با این حال، شدت باد خورشیدی کمتر از حد انتظار بوده است، بنابراین به گفته اسپیس، طوفان حاصل تا کنون ضعیف (G1) بوده است. اما وقوع شفق های قطبی هنوز امکان پذیر است.
مشخص نیست این حفره تا چه مدت در خورشید باقی می ماند، اما به گفته سازمان ملی اقیانوسی و جوی آمریکا، حفره های تاجی قبلی بیش از یک چرخش خورشیدی (۲۷ روز) دوام آورده اند. با این حال، این سوراخ بزودی از زمین دور خواهد شد.
